Στη σημερινή συγκυρία όπου η αστική τάξη και οι λακέδες της έχουν εξαπολύσει δριμύτατη επίθεση στα εργαζόμενα και εξαθλιωμένα κομμάτια της κοινωνίας, το αστικό πανεπιστήμιο ως μέρος της κοινωνικής πραγματικότητας αποτελεί αναμφίβολα πεδίο ταξικού και κοινωνικού ανταγωνισμού. Έτσι λοιπόν καθίσταται ζήτημα ουσίας η συνεχής και συνεπής παρέμβαση με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά  μέσα σε αυτό.

Γιατί οργάνωση?

Ο καπιταλισμός μέσω ιδεολογημάτων και βίας προσπαθεί να απομονώσει το άτομο και να το εξωθήσει σε ένα διαρκή πόλεμο εναντίον όλων προκειμένου να καταφέρει να επιβιώσει. Προσπαθεί να εκφυλίσει με κάθε τρόπο κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης και  συλλογικής συνείδησης. Γι’ αυτό, είναι αναγκαία η συλλογικοποίηση των ατόμων σε κάθε κοινωνικό χώρο, όπως είναι δηλαδή και το πανεπιστήμιο. Μέσα από την οργάνωση σε ομάδες τα άτομα έρχονται σε επαφή μεταξύ τους, μοιράζονται τις ιδέες τους, δημιουργούνται δεσμοί συντροφικότητας και αλληλεγγύης, σπάει έμπρακτα ο απομονωτισμός και ο «φιλοτομαρισμός», πολλαπλασιάζεται η δυναμική της αντίστασης των εκμεταλλευόμενων και προκύπτει ένας συμπαγής και συνεκτικός λόγος εναντίωσης στο υπάρχον σύστημα με καλύτερα διατυπωμένες προτάσεις για μάχες στο σήμερα αλλά και σκέψεις για μια αυριανή κοινωνία. Ο ρόλος του αυθορμητισμού έχει δείξει τα όρια του στο κίνημα καθώς διαδραματίζει προωθητικό ρόλο μόνο στο ξεκίνημα μιας αντίστασης και μετά αδυνατεί να συνεχίσει το ίδιο ενδυναμωτικά με αποτέλεσμα να ατονίζει. Σε αυτό το σημείο οι σταθερές οργανωμένες δομές παίρνουν τη σκυτάλη και δίνουν την απαραίτητη ζωντάνια προκειμένου να διατηρηθεί η μαχητικότητα και η ανατρεπτική διάθεση του κινήματος.

Τι μορφής οργάνωση ?

Βασικό στοιχείο για μια κοινωνία αποτελεί η μορφή οργάνωσης της.  Ο τρόπος που συλλογικοποείται κάποιος δείχνει και τις επιθυμίες του για την οργανωτική μορφή της κοινωνίας που θέλει. Οι μορφές οργάνωσης ομάδων είναι διάφορες, όμως αν μπορούν να διαχωριστούν σε 2 μεγάλες κατηγορίες είναι οι εξής: οι κάθετες(από πάνω προς τα κάτω ) και οι οριζόντιες.

Οι κάθετες ή ιεραρχικές είναι απότοκο της ταξικής διαίρεσης των κοινωνιών. Ουσιαστικά εμποδίζουν την ολόπλευρη ανάπτυξη του ατόμου και το καθιστούν δέσμιο της εξουσίας των ανωτέρων του. Προωθούν την σκληρή πειθαρχία, τον ετεροκαθορισμό και την υποταγή.

Σε αντίθεση με το παραπάνω χρεωκοπημένο μοντέλο, οι οριζόντιες αντι-ιεραρχικές δομές εξασφαλίζουν την ισοτιμία των ατόμων σε μια ομάδα και δίνουν την ευκαιρία στο κάθε μέλος να εκφράζει τις απόψεις και τους προβληματισμούς του. Στις οριζόντιες μορφές οργάνωσης είναι περιττοί οι αρχηγοί, οι καθοδηγητές και οι αυθεντίες. Επίσης είναι σημαντικό να αναφερθεί πως «σπάει» εμπράκτως η λογική της ανάθεσης από μέρους ατόμων σε άλλα άτομα, και ο καθένας λαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του.

Όσον αφορά τις αποφάσεις, αυτές θα λαμβάνονται στη συνέλευση της ομάδας μέσα από συνδιαμόρφωση και σύνθεση( όλοι θα εκθέτουν τις απόψεις τους και θα προκύπτει το μίνιμουμ των συμφωνιών).Σε περίπτωση μόνο τακτικών ζητημάτων ενδείκνυται  ως ύστατη λύση η πλειοψηφία η ή συναίνεση κομματιού ατόμων, με σεβασμό βέβαια στις μειοψηφούσες απόψεις.

Τέλος να τονιστεί πως οι θέσεις και οι διαδικασίες της ομάδας είναι θεμιτό να είναι καταγεγραμμένες και τροποποιήσιμες προκειμένου να αποφευχθούν περιπτώσεις άτυπης ιεραρχίας, αλλά και για να μπορεί ο καθένας να ανατρέχει σε αυτές ισότιμα και όποτε θελήσει.

Αξιακά

Μία ομάδα που παρεμβαίνει σε ένα κοινωνικό χώρο καθορίζει από μόνη της την ταυτότητα της και αυτό την διαφοροποιεί από τις υπόλοιπες. Στοιχειώδη αξιακά για μία ελευθεριακή/αυτόνομη ομάδα /σχήμα που παρεμβαίνει σε μία σχολή είναι : οι οριζόντιες δομές, η διαπίστωση για την εκμεταλλευτική και καταπιεστική φύση του υπάρχοντος συστήματος που πρέπει να ανατραπεί, η μη συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες ως αναπαραγωγή της λογικής της ανάθεσης, η άρνηση καθοδήγησης από πολιτικούς φορείς, η εναντίωση σε λογικές ρατσισμού, φασισμού και σεξισμού, η ταξική φύση του πανεπιστημίου και πως ένα πραγματικά δημιουργικό πανεπιστήμιο θα είναι δυνατό να εμφανιστεί σε μία αταξική κοινωνία.

Συμπεράσματα

Καθίσταται, λοιπόν, αναγκαία η δημιουργία όσο το δυνατόν περισσότερων τέτοιων ταξικών ομάδων στα πανεπιστήμια που θα παρεμβαίνουν όπου τους δίνεται η ευκαιρία στο σημερινό πανεπιστήμιο-κάτεργο και θα θέτουν και επιμέρους διεκδικήσεις στο προσκήνιο (βιβλία, στέγαση, ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών ) αλλά και θα έχουν ως ορίζοντα το συνολικό γκρέμισμα του καπιταλισμού και τη δημιουργία μιας αυτοδιευθυνόμενης κοινωνίας στην οποία θα λειτουργήσει ένα πανεπιστήμιο απαλλαγμένο από λογικές κέρδους, καριερισμού και τις επιταγές της αγοράς.

ελευθεριακή τοπογραφία 

χαρτογραφώντας την κοινωνική απελευθέρωση